Ne tür bir kıyamet bizleri bekliyorsa tek bir şeyden emin olun: Bizden sonra tardigratlar halen var olacak. Belki de dünyaya hükmedecekler.
Yosun, çürüyen yapraklar ve toprakta yaşayan tardigratlar, ilk kez 1773 yılında keşfedilmişti. Sudan tamamen arındırılan, inanılmaz sıcaklıklarla kavrulan, insanın toz olup gideceği basınçlara dayanabilen ve radyasyona bana mısın demeyen mikroskobik su ayıları sadece birkaç ay yaşıyor. Ancak 30 yıl donduktan sonra tekrar hayata dönen örnekleri de mevcut. Dünyanın dört bir yanında bulunan ve 1000’den fazla türü bulunan tardigratların en yeni türü ise Macrobiotus shonaicus.
Japonya’da en az 167 tardigrat türünün bulunduğu biliniyor. Listenin 168’inci sırasıan yerleşen M. shonaicus, Tsuruoka şehrindeki bir otoparkta betonun arasından sızan yosun kütlesi içinde bulundu. Shonaicus, yeni türün bulunduğu Shonai bölgesinden geliyor.
Donmuş haldeki su ayıları 31 yıl sonra canlandı
Araştırmanın başını çeken Polonya’nın Jagiellonian Üniversitesi’nden Daniel Stec, otoparktan alınan yosunun içinde 10 tane tardigrat buldu. Yosundan alınan M. shonaicus bireyleri, daha sonra laboratuvar ortamında çoğaltıldı. Ardından kontrast ve elektron mikroskopları ile yeni türün fiziksel özellikleri incelendi.
İlk olarak DNA’larında M. shonaicus’u diğer türlerden ayıran dört moleküler genetik işaretleyici tespit edildi. Ayrıca yeni türün tardigrat evri ağacındaki yeri belirlendi. Detaylar, PLoS One dergisinde yayımlanan araştırmada bulunabilir.
Uzun süre hayatta kalabilen tardigratların sırrı çözüldü
Modern-antik Shonaicus
Yeni türün M. anemone, M. naskreckii ve M. patagonicus gibi diğer benzer türlerle olan karşılaştırmasında, M. shonaicus’un ağız, görsel organlar, bacak biçimleri ve diğer organlarında farklılıklar görüldü. En belirgin farklılık ise bacaklar ve yumurtalarda ortaya çıktı. M. shonaicus’un bavaklarının iç yüzeylerinde tümsek benzeri bir yapı bulunuyor. Ayrıca yumurtalarının yüzeyi daha kalın. Bu bulgunun, M. shonaicus’un tardigratların hufelandi alt-grubuna ait olduğunu kanıtladığı belirtildi. Yumurtaların tepe kısımlarında esnek iplik tarzı uzantıların bulunması da M. shonaicus’u diğer iki tür olan Macrobiotus paulinae ve Macrobiotus polypiformis ile benzer kılıyor. Bu iki tür sırasıyla Afrika ve Güney Amerika’da keşfedilmişti.
Kısaca, M. shonaicus modern türlerin de özelliklerini barındırıyor olsa da evrim ağacında antik bir kökene sahip. Araştırmacılar, M. shonaicus’un Japonya’da keşfedilen ilk hufelandi grubuna ait örneği temsil ettiğine dikkat çekti. Bir sonraki soru, tardigratların bir uzayda hayatta kalabilmek adına neler öğretebileceği…
