Bilim insanlarının ulaştığı fosil kalıntıları, Batı Antarktika’nın derinliklerinde antik bir yağmur ormanı bulunduğuna işaret ediyor.
Batı Antarktika’da ulaşılan fosil kökler, polenler ve sporlar, 90 milyon yıl önce kıtanın sıcaklığı yüksek bir yağmur ormanına ev sahipliği yaptığını gösterdi.
Bahsedilen zaman diliminde, Dünya günümüzden çok daha farklı bir yerdi. Kretase Dönemi’nin ortalarında (145 milyon ile 65 milyon yıl öncesi) Dünya dinozorların egemenliği altındaydı. Su seviyesi, günümüze kıyasla 170 metre daha yüksekti. Tropikal bölgelerdeki deniz sıcaklığı 35 dereceye kadar yükseliyordu.
Araştırmacılar, antik zamanlardaki yüksek sıcaklıkların tıpkı bugün Yeni Zelanda’da olduğu gibi Antarktika’da ortaya çıkmasını sağladığını belirtti.
Antik yağmur ormanının izleri, Batı Antarktika’nın Pine Island Buzulu yakınkarındaki bir deniz yatağında toplanan tortulardan elde edildi. Araştırmacılar, 2017’de yapılan incelemerde bulunan fosillerin olağandışı bir şeye işaret ettiğini anladı. 90 milyon yıl önce oluşan tortu tabakası, o zaman farklı bir renge sahipti. Almanya’nın Alfred Wegener Enstitüsü’nden araştırmaya katılan Johann Klages, “tabakanın üzerindeki katmanlardan açıkça farklı olduğunu” ifade etti.
CO2 oranı sanılandan çok daha fazlaydı
Fosil örnekleri laboratuvarda CT (bilgisayarlı tomografi) tarayıcısına yerleştirildi. Sonuçlar, toprak katmanı boyunca çok yoğun bir kök ağı bulunduğunu ortaya çıkardı. Toprak katmanında aynı zamanda antik polenler, sporlar ve Kretase Dönemine ait çiçeklerin kalıntıları tespit edildi.
Northumbria Üniversitesi’ndne Ulrich Salzmann, polen ve sporları inceleyerek Batı Antarktika’nın 90 milyon yıl öncesine uzanan bitki örtüsü ve iklimini ortaya çıkardı. Salzmann, çok sayıda bitki çeşidine işaret eden bulguların Batı Antarktika’da bir zamanlar sıcak, gür ve bataklık dolu bir orman bulunduğuna işaret ettiğini belirtti. Antik Antarktika ormanı, tıpkı günümüz Yeni Zelanda ormanlarını andırıyordu.
Tortu tabakası üzerindeki incelemeler, Kretesa Dönemi’nin ortalarında Batı Antarktika’nın yıllık ortalama sıcaklığı 12 derece olan ılıman bir iklime sahip olduğunu gösterdi. Yazın ise sıcaklıklar 19 derece civarındaydı. Nehir ve bataklıklarda ise su sıcaklığı 20 dereceyi buluyordu. Araştırmacılar o dönem bölgede yaşanan yağmurların ile Galler ile İngiltere’ye benzediğini ifade etti.
Tespit edilen sıcaklıklar, Antarktika’nın dört ay süren kutup gecesi yaşadığı düşünüldüğünde oldukça yüksek. Yılın üçte biri Batı Antarktika ormanında karanlıkta geçmiş olsa da, atmosferdeki CO2 yoğunluğu sıcaklığın yüksek olmasını sağlıyordu. Alfred Wegener Enstitüsü’nden Gerrit Lohmann, “araştırma öncesinde Kretase Dönemi’ndeki küresel CO2 miktarının 1,000 ppm (milyonda parçacık) olduğunu düşündüklerini, hazırlanan modellerin ardından bu miktarın 1,120 ile 1,680 ppm arasında olduğunu anladıklarını” belirtti.
Araştırmacılar, CO2 gibi sera gazlarının atmosfer sıcaklığını artırma özelliklerinin bu araştırma ile daha da iyi anlaşıldığına dikkat çekti.
